Łysienie plackowate – przyczyny, objawy, leczenie

25 maja 2017

Nagłe pojawienie się okrągłych lub owalnych ognisk wyłysienia to objaw łysienia plackowatego. Ten typ utarty włosów jest przewlekłą chorobą zapalną skóry, której przyczyna nie jest do końca wyjaśniona. Można jednak ją szybko zdiagnozować i podjąć odpowiednie kroki, by odwrócić ten proces.

Czym jest łysienie plackowate?

Łysienie plackowate (Alopecia areata – AA) jest przewlekłą chorobą zapalną skóry, należącą do grupy niebliznowaciejących postaci łysienia (widoczne są szczątkowe mieszki włosowe). Charakteryzuje ją nagłe pojawienie się, zwykle umiejscowionych na owłosionej skórze głowy, okrągłych lub owalnych ognisk wyłysienia. Skóra objęta zmianami ma zwykle prawidłowe zabarwienie, zdarzają się jednak przypadki występowania rumienia lub woskowo-białego zabarwienia. Włosy na brzegach ognisk wyłysienia są delikatne – można je łatwo usunąć poprzez lekkie pociąganie. Ponadto na obrzeżach mogą występować ułamane oraz grube włosy – nazywane włosami wykrzyknikowatymi.

Łysienie plackowate może przybierać różne formy, a ze względu na charakter i miejsce występowania objawów, możemy je podzielić na:

• łysienie plackowate zwykłe (AAV) – okrągłe lub owalne ogniska wyłysienia, które mogą się ze sobą zlewać;
• łysienie plackowate całkowite (AAT) – całkowita utrata włosów na owłosionej skórze głowy, bez utraty owłosienia na twarzy i ciele,
• łysienie plackowate uogólnione (AAU) – całkowita utrata włosów na głowie, na twarzy (brwi i rzęsy) oraz na innych obszarach ciała.

Przyczyny choroby

Przyczyna choroby jest złożona i aktualnie nie istnieje spójna teoria tłumacząca przyczyny łysienia plackowatego. Choroba może pojawić się w każdym wieku, ale najczęściej występuje między 10. a 30. rokiem życia, jednakowo często u obu płci. Zazwyczaj wyodrębnia się kilka czynników mogących prowadzić do nagłej utraty włosów:

• immunologiczne – utrata włosów wywołana jest reakcją immunologiczną organizmu, czyli stanem zapalnym, który przenosi się również na obszar wokół mieszka włosowego. W efekcie ulega on obkurczeniu i miniaturyzacji, co powoduje wypadanie włosów;
• autoimmunologiczne – łysienie plackowate często współwystępuje z innymi chorobami autoimmunologicznymi, jak: choroby tarczycy (choroba Gravesa-Basedova, Hashimoto), reumatoidalne zapalenie stawów, bielactwo, z toczeń rumieniowaty, liszaje płaski;
• genetyczne – u ok. 10–20% pacjentów łysienie plackowate ma podłoże dziedziczne
• psychosomatyczne – silny bądź długotrwały stres lub traumatyczne przeżycia mogą prowadzić do nagłej utraty włosów. U wielu osób z AA zanotowano wystąpienie sytuacji traumatycznej, jak np.: śmierć bliskiej osoby, rozwód, utrata pracy.

Leczenie łysienie plackowatego

U pacjentów chorujących na łysienie plackowate włosy zwykle odrastają samoistnie, jednak w niektórych przypadkach włosy nie odrosną. Odrastające włosy mogą być początkowo siwe lub jasne (do długości około 1,5 centymetra), jednak później odzyskają swój normalny kolor.

W leczeniu łysienia plackowatego stosuje się najczęściej:

• preparaty sterydowe: maści, kremy, roztwory i iniekcje
• leki sterydowe lub cyklosporynę A (lek immunosupresyjny)
• terapię DCP, która polega na miejscowym podawaniu alergenu (difenylocyklopropenu w niewielkim stężeniu) na skórę pacjenta
• fotochemioterapię (PUVA) oraz wąskopasmową terapię UVB
• dermokosmetyki i profesjonalne zabiegi, które pobudzają mieszki włosowe
• często w leczeniu ważna jest terapia z lekarzem psychodermatologiem, który pomoże zadbać o psychikę i nauczyć się radzenia sobie ze stresem
• niestety przeszczep włosów w przypadku leczenia plackowatego może się nie sprawdzić, ponieważ nie ma gwarancji trwałości przeszczepionych włosów i zwykle dochodzi do nawrotów łysienia

---

Jeśli łysienie to również Twój problem, dowiedz się jak możemy Ci pomóc.

Napisz: [email protected]
Zadzwoń: 608 779 912